ارتباط پلی مورفیسم ژن تیروگلوبولین و غلظت هورمون های تیروئیدی با صفات لاشه در گوسفند افشاری

پژوهش حاضر اثر پلی مورفیسم ژن تیروگلوبولین و غلظت هورمون های تیروئیدی را بر صفات لاشه مورد بررسی قرار داده است. برای این منظور تعداد 98 رأس بره نر 11 ماهه افشاری که در مزرعه دانشگاه زنجان در شرایط یکسانی پرورش داده شدند انتخاب شد. قبل از کشتار با استفاده از دستگاه اولتراسوند، ضخامت چربی، ضخامت و سطح مقطع عضله راسته در ناحیه بین دنده 13-12 اندازه گیری شد، خونگیری جهت استخراج dna انجام شد و غلظت پلاسمایی هورمون های تیروئیدی ( t3 و t4 )، tsh و thg و لیپیدهای پلاسما مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از کشتار، ضخامت چربی و عضله در همان ناحیه، روی لاشه اندازه-گیری و تفکیک لاشه انجام شد. جهت انجام واکنش های pcr، یک جفت آغازگر با استفاده از توالی ژن tg گاو طراحی شد. محصولات حاصل از pcr نمونه ها با روش sscp مورد بررسی قرار گرفته و در ژل غیر-واسرشته ساز اکریلامید تفکیک شدند. با بررسی کامل باندها بر روی ژل، تمامی نمونه ها در 6 گروه ژنوتیپی d- ,ac ,bb ,ab ,aa و ee قرار گرفتند. نتایج حاصل نشان داد که بین ضخامت چربی بین دنده 13-12 و ژنوتیپ ها تفاوت معنی دار )05/0>(p وجود دارد و ژنوتیپ bb کمترین (cm 38/1) و ژنوتیپ d- بیشترین (cm 87/1) میزان انباشت چربی در این ناحیه را دارند بالعکس درصد ضایعات به طور معنی داری در ژنوتیپ bb (20/4) از سایر گروه ها بیشتر و در ژنوتیپ d- (04/3) کمتر بود. ژنوتیپ bb کمترین مقدار عمق عضله راسته (09/2)، درصد راسته (60/15)، درصد سردست (87/15) و درصد لاشه (70/42) را داشت. و همچنین ژنوتیپ bb به طور معنی داری کمترین میزان درصد قلوه گاه (08/15) و ژنوتیپ ee کمترین وزن قبل از کشتار (25/48) را نشان داد. ژنوتیپd- بیشترین میزان درصد قلوه گاه (94/16) وژنوتیپ ab (36/59) بیشترین میزان وزن قبل از کشتار را داشتند و اختلاف بین گروه ها معنی دار بود. همبستگی بین غلظت t4 با درصد دنبه (27/0-) و وزن دنبه (30/0-) و غلظت هورمون t3 با ضخامت چربی پشت (23/0-) و وزن دنبه (25/0-) در سطح 05/0 p< معنی دار بود. هورمون t4 با عمق عضله راسته (28/0-)، درصد راسته (22/0-) و درصد لاشه (27/0-) و غلظت ft4 و t3 پلاسما به ترتیب با درصد لاشه (30/0-) و وزن لاشه (22/0-) همبستگی منفی داشتند. این نتایج نشان می دهد چندشکلی در ژن tg با برخی صفات لاشه مرتبط است و ممکن است موجب کاهش ضخامت چربی پشت گردد اما انباشت چربی در نواحی دیگر مانند دنبه افزایش پیدا می کند. همچنین جهش در این ژن موجب کاهش عمق عضله راسته، وزن قطعات مختلف لاشه و وزن زنده می شود.